Geen verband GLP-1-agonisten en borstkanker

Glucagon-like peptide 1-agonisten (GLP-1-agonisten) zijn niet geassocieerd met een verhoogd risico op borstkanker. Dat is de conclusie van een observationele studie van Hicks et al. De onderzoekers voerden deze studie uit, omdat er in een aantal gerandomiseerde klinische studies een toename leek te zijn van het aantal gevallen van borstkanker bij vrouwen die GLP-1-agonisten gebruikten.

Methode

De onderzoekers voerden een observationele studie uit met gegevens uit een database uit het Verenigd Koninkrijk. Ze includeerden vrouwelijke diabetespatiënten die startten met een bloedglucoseverlagend middel. Patiënten met een historie van borstkanker werden geëxcludeerd. De controlegroep bestond uit gebruikers van dipeptidylpeptidase-4-remmers (DPP-4-remmers), omdat deze middelen niet in verband zijn gebracht met borstkanker en ze - net als GLP-1-agonisten - meestal ingezet worden als tweede of derde bloedglucoseverlagend middel. De vergelijking tussen GLP-1-agonisten en DPP-4-remmers verkleint daardoor het risico op confounding door indicatie. De onderzoekers corrigeerden verder voor onder andere rookhistorie, gebruik van alcohol, body mass index (BMI), leeftijd en duur van de diabetes.

Resultaten

De onderzoekers includeerden 44.984 patiënten, met een gemiddelde follow-up van 3,5 jaar. De incidentie van borstkanker in de gehele populatie van patiënten die startten met een bloedglucoseverlagend middel was 3,5 per 1.000 persoonsjaren. Van alle geïncludeerde patiënten gebruikte 5,5% een GLP-1-agonist. In vergelijking met het gebruik van een DPP-4-remmers was het gebruikt van GLP-1-agonisten niet geassocieerd met een verhoogd risico op borstkanker (incidentie 4,4 versus 3,4 per 1.000 persoonsjaren; gecorrigeerde hazard ratio (HR)=1,40; 95% betrouwbaarheidsinterval (BI)=0,91 tot 2,16). Alleen bij personen die de GLP-1-agonist tussen de 2 en 3 jaar gebruikten, was er een significant verhoogd risico (HR=2,66; 95%BI=1,32 tot 5,38). Bij gebruik meer dan 3 jaar was geen significant verschil meer aanwezig (HR=0,98; 95%BI=0,24 tot 4,03). Diverse sensitiviteitsanalyses gaven een vergelijkbaar beeld.

Discussie

De auteurs geven aan dat dit de eerste observationele studie is die een mogelijk verband tussen GLP-1-agonisten en borstkanker onderzoekt. Gebruik van GLP-1-agonisten is - in vergelijking met DPP-4-remmers - niet geassocieerd met een verhoogd risico op borstkanker. Het verhoogde risico in sommige klinische studies en - in deze studie - in de periode van 2 tot 3 jaar na gebruik komt volgens de onderzoekers waarschijnlijk door een verhoogde kans op vroege detectie. Een hypothese is dat borstkanker bij gebruik van GLP-1-agonisten eerder gediagnosticeerd wordt, doordat deze middelen het lichaamsgewicht (en dus ook de borstmassa) verminderen. Hierdoor zouden tumoren eerder opgemerkt kunnen worden. Er is echter geen duidelijk bewijs voor deze hypothese. De auteurs geven dan ook aan dat het niet uitgesloten kan worden dat GLP-1-agonisten tumorgroei bevorderen.

Belang voor de praktijk

GLP-1-agonisten hebben geen directe plaats in het stappenplan voor de behandeling van diabetes mellitus type 2 volgens de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 (2013), onder andere omdat gegevens over de effecten op lange termijn ontbreken. Op grond van deze studie lijkt een causaal verband tussen gebruik van GLP-1-agonisten en het optreden van borstkanker onwaarschijnlijk, maar zoals de onderzoekers aangeven kan een verband niet uitgesloten worden. Een beperking van deze studie is dat alleen is vergeleken met DPP-4-remmers, die op hetzelfde hormonale systeem ingrijpen als de GLP-1-agonisten. Alertheid op langetermijnbijwerkingen en meer studies naar de langetermijnveiligheid blijven daarom noodzakelijk.

Belangenverstrengeling

De studie is gefinancierd door een Canadees instituut voor gezondheidsonderzoek. Eén auteur heeft diverse vergoedingen ontvangen van verschillende farmaceutische bedrijven.

Bron

Hicks BM et al. Glucagon-like peptide-1 analogues and risk of breast cancer in women with type 2 diabetes: population based cohort study using the UK Clinical Practice Research Datalink. BMJ. 2016;355:i5340.