Nieuw onderzoek

In het kort

Lixisenatide is niet geassocieerd met een verhoogd cardiovasculair risico, maar geeft ook geen bescherming tegen cardiovasculaire uitkomsten.

Glucagon-like peptide 1-agonist (GLP-1-agonist) lixisenatide (Lyxumia®) is niet geassocieerd met een verhoogd cardiovasculair risico, maar geeft ook geen bescherming tegen cardiovasculaire uitkomsten in vergelijking met placebo bij patiënten met een myocardinfarct of instabiele angina pectoris in de voorgeschiedenis. Dat is de voornaamste conclusie uit de ELIXA-studie, het eerste lange termijn cardiovasculaire veiligheidsonderzoek naar een GLP-1-agonist.

Cardiovasculaire effecten

In het onderzoek werden 6.068 patiënten geïncludeerd, die gedurende een mediane periode van 25 maanden behandeld werden met lixisenatide of placebo. De geïncludeerde patiënten hadden diabetes en een acute coronaire gebeurtenis in de afgelopen 180 dagen.  De primaire samengestelde uitkomstmaat bestond uit het eerste optreden van cardiovasculaire sterfte, niet-fataal myocard infarct, niet-fatale beroerte of ziekenhuisopname vanwege instabiele angina pectoris. Dit eindpunt trad op bij 13,4% van de patiënten in de lixisenatide-groep, versus 13,2% bij de placebogroep. Uit de statistische analyse bleek lixisenatide non-inferieur ten opzichte van placebo (p<0,001), maar niet superieur (p=0,81).  Ook traden er geen significante verschillen op in het aantal ziekenhuisopnames voor hartfalen.  

Veiligheid

Lixisenatide gaf niet meer hypoglykemieën dan placebo. 11,4% van de patiënten met lixisenatide staakte de behandeling voortijdig, ten opzichte van 7,2% met placebo. De belangrijkste reden voor voortijdig staken was het optreden van gastro-intestinale bijwerkingen (met name misselijkheid en/of braken). Er werden geen verschillen gevonden in het optreden van pancreatitis en pancreascarcinoom.

Belang voor de praktijk

GLP-1-agonisten hebben geen plaats in het medicamenteuze stappenplan van de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 (2013). Lixisenatide lijkt cardiovasculair veilig, maar de effectiviteit op harde eindpunten (micro- en macrovasculaire complicaties en mortaliteit) is niet aangetoond.

Bron
Pfeffer MA et al. Lixisenatide in Patients with Type 2 Diabetes and Acute Coronary Syndrome. N Engl J Med. 2015;373(23):2247-57.

Laatst gewijzigd op 21 december 2015

Deze site maakt gebruik van cookies

Wij gebruiken cookies om informatie over het gebruik van onze website te verzamelen om de inhoud te verbeteren. Door hieronder op “accepteren“ te klikken stem je in met het plaatsen en gebruik van al onze cookies. Voor meer informatie verwijzen wij je naar ons cookiebeleid.